Երկրի վրա նախօրեին
Շանթն առվի մեջ լույս էր դարձել,
Այգեստանն էր սնում մեղվին,
Բարձրացնում էր թիկունքը բեռ:
Թափառում էր ճամփան անփույթ
Փոշին լցրած հավքի թևին,
Քարը քարին դառնում էր կույտ,
Սիրող ձեռքով առնում հոգի:
Արձագանքը պետք է անվերջ
Կրկներ ամեն պահի տանջված
Անիրազեկ մենության մեջ
Բարեկամի պարտքը անսանձ:
Բռնությունն էր և դյութական,
Մարդն էր նույնպես մահվան գրկում,
Հոգեվարքի պահին, սակայն,
Սաթե մի շող աչքն էր կնքում:
Եվ ափսոսանք, ցածր դռներ.
Լոկ արդյունք են հետևանքի,
Որ կործանեն պատրանքը մեր
Կյանք տան մեռած մեր մարմնին:
Ա~, ձայն տանք մեզ տանող քամուն.
Մենք ենք նրան բարձրացնում վեր:
Երկրի վրա` ջանքով լեցուն,
Հզոր ստից էլ առավել
Կա անխարդախ մի սփոփում:
Շանթն առվի մեջ լույս էր դարձել,
Այգեստանն էր սնում մեղվին,
Բարձրացնում էր թիկունքը բեռ:
Թափառում էր ճամփան անփույթ
Փոշին լցրած հավքի թևին,
Քարը քարին դառնում էր կույտ,
Սիրող ձեռքով առնում հոգի:
Արձագանքը պետք է անվերջ
Կրկներ ամեն պահի տանջված
Անիրազեկ մենության մեջ
Բարեկամի պարտքը անսանձ:
Բռնությունն էր և դյութական,
Մարդն էր նույնպես մահվան գրկում,
Հոգեվարքի պահին, սակայն,
Սաթե մի շող աչքն էր կնքում:
Եվ ափսոսանք, ցածր դռներ.
Լոկ արդյունք են հետևանքի,
Որ կործանեն պատրանքը մեր
Կյանք տան մեռած մեր մարմնին:
Ա~, ձայն տանք մեզ տանող քամուն.
Մենք ենք նրան բարձրացնում վեր:
Երկրի վրա` ջանքով լեցուն,
Հզոր ստից էլ առավել
Կա անխարդախ մի սփոփում:
